Κινηματογράφος: Η ιστορία της 7ης τέχνης στο Κιλκίς

Η πρώτη απόπειρα

Κινηματογραφική και θεατρική αίθουσα στην πόλη μας έφτιαξαν για πρώτη φορά οι αδελφοί Θεοδοσιάδη. Ήταν οι Θεοδοσιάδης Χαράλαμπος και Μιλτιάδης, που το 1920, επηρεασμένοι από τον κινηματογράφο που ξεπεταγόταν τότε στη Θεσσαλονίκη, αποφάσισαν να φέρουν αυτήν την καινούργια διασκέδαση και στην πόλη μας. Ένα χρόνο μετά ο Χαράλαμπος αποχώρησε απ’ την επιχείρηση, που πέρασε όλη στα χέρια του Μιλτιάδη. Το σινεμά βρισκόταν στη θέση που σήμερα υπάρχει το 2ο Νηπιαγωγείο Κιλκίς και λεγόταν «Αβέρωφ» (αν και οι παλιοί το θυμούνται σαν «του Θεοδοσιάδη το σινεμά»). Υπήρχε χειμερινό μα και θερινό μέσα στο οικόπεδο αυτό. Η αίθουσα του χειμερινού είχε είσοδο από την οδό Πόντου και ήταν πανέμορφη. Φωτιζόταν από ηλεκτρικό και στη σκηνή έπεφταν από ψηλά μακριές βελούδινες κουρτίνες, που αποτελούσαν βέβαια και την αυλαία για τους θιάσους που έρχονταν. Το σινεμά ξεκίνησε την εποχή του βωβού κινηματογράφου και στη μέση της οθόνης, από κάτω της υπήρχε πιάνο που συνόδευε την ταινία μα και ψυχαγωγούσε τους θεατές στα διαλείμματα. Τότε το σινεμά δεν είχε γίνει ακόμα λαϊκό είδος διασκέδασης κι έτσι στην αίθουσα σύχναζαν περιποιημένοι κύριοι και κυρίες, τέλος πάντων οι αστοί της εποχής εκείνης. Μέσα στην αίθουσα υπήρχαν δυο σειρές από θεωρεία σε ορόφους γύρω-γύρω, ενώ στην πλατεία υπήρχαν καθίσματα ψάθινα. Ο χώρος μπορούσε να παραχωρηθεί και για εκδηλώσεις, χορούς κλπ. Στο θερινό τώρα, που απλωνόταν κατά μήκος της οδού Αγίου Γεωργίου, έβαζαν γύρω ύφασμα από καραβόπανο για τους περαστικούς που θα έμπαιναν στον πειρασμό να κλέψουν καμιά ματιά, ενώ η καμπίνα του μηχανικού προβολής ήταν στη θέση που σήμερα αρχίζουν τα γραφεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Το 1931 ο κινηματογράφος, από άγνωστη αιτία, κάηκε. Με την αποζημίωση, ο Θεοδοσιάδης έφυγε οριστικά από το Κιλκίς, αφήνοντας στις στάχτες, τις σκιές εκείνης της αξιοπρεπούς κοινωνίας που τολμούσε να μπει στη σκοτεινή αίθουσα χωρίς να φοβάται. Παράλληλα άφησε και το πεδίο ανοικτό για έναν καινούργιο αιθουσάρχη που έφτανε στην πόλη ένα χρόνο μετά.

Καινούργια διοίκηση και καταξίωση                    

 Το 1932 λοιπόν, οι αδελφοί Επαμεινώνδας και Χαρίλαος Σταμπουλής, οι οποίοι μετά την Στρώμνιτσα και τη Θεσσαλονίκη, αποφάσισαν να κατοικήσουν στο Κιλκίς, ίδρυσαν τον κινηματογράφο με την ονομασία «Εθνικόν» στη θέση όπου σήμερα βρίσκεται το κατάστημα ηλεκτρικών του Σαλτσίδη. Αργότερα στη διάρκεια της Κατοχής ο κινηματογράφος άλλαξε όνομα κι έγινε «Κεντρικόν» για να καταλήξει σε «Ορφέα». Είσοδο είχε από την 21^η Ιουνίου και στο κτίσμα δέσποζε το τούβλο. Στην αρχή φυσικά παίζονταν ταινίες  βωβού κινηματογράφου με μουσική υπόκρουση ένα ακορντεόν, που έπαιζε σε μια γωνιά της αίθουσας. Ώρα προβολής δεν υπήρχε κι ο Επαμεινώνδας άρχιζε το φιλμ ανάλογα με τον αριθμό προσέλευσης των θεατών. Το καλοκαίρι στην ταράτσα λειτουργούσε και θερινό σινεμά. Με τον καιρό ήρθε και ο ομιλών κινηματογράφος ενώ το κοινό άρχισε να αυξάνεται. Τα πρώτα μεγάλα έργα της ιστορίας της 7^ης τέχνης παρελαύνουν. Διάττοντες αστέρες του Χόλυγουντ φθάνουν από την αμερικάνικη σκηνή στις κινηματογραφικές αίθουσες του μικρού Κιλκίς.

Σημερινή ημέρα

Πλέον, στο Κιλκίς λειτουργούν 2 κινηματογράφοι(1 χειμερινός και 1  θερινός). Στον 1^ο τομέα η οικογένεια Σταμπουλή συνεχίζει να κατέχει τον κινηματογράφο με μόνη διαφορά την αλλαγή ονόματος(«Άστρον»). Στην καλοκαιρινή διασκέδαση των πολιτών όμως, ήρθε να προστεθεί πριν λίγα χρόνια και ο θερινός κινηματογράφος «Δημήτριος Ζωηρός». Βρισκόμενος στον λόφο του Κιλκίς, δίπλα στο δημοτικό αμφιθέατρο, παρέχει μία ακόμα επιλογή στην νυχτερινή ζωή της πόλης. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ταινίες από ελληνικό, ευρωπαϊκό αλλά και αμερικάνικο κινηματογράφο σε προσιτές τιμές.